Blog van een conflictbegeleider

Conflictkosten, het eerlijke verhaal

Conflictkosten, het eerlijke verhaal
18-03-2024 13:48

Wat conflicten werkgevers kosten is buitengewoon moeilijk te berekenen. Dit, omdat ze directe en indirecte kosten met zich meebrengen. Wat ontzaglijk veel geld, tijd en energie kost, als we de onderzoeken mogen geloven.

 

Een middagje googlen en lezen van diverse recente artikelen over dit onderwerp (vanaf 2020) leidde bij mij tot de conclusie dat iedereen verwijst naar dezelfde oude wetenschappelijke onderzoeken (veelal zonder de publiciteitsdatum te vermelden), die héle heftige cijfers rondpompen over de kosten van conflict.

 

Hier beroept men zich op:

1) het onderzoek van mediation expert Daniel Dana uit 2006 (dat wil aantonen dat vroegtijdig een mediator inschakelen toch echt wel verstandig is om te doen)

2) het onderzoek van CPP inc. - zijnde de uitgever van de Meyers Briggs Persoonlijkheidstype Indicator en de Thomas Kilmann conflictstijl test - uit 2008 (dat wil aantonen dat het uitvoeren van persoonlijkheidstesten veel leed en conflict kan voorkomen en zo tot aanzienlijke kostenbesparingen kan leiden).

3) het onderzoek van KPMG onder Duitse bedrijven uit 2009 (dat wil aantonen dat je met een samenhangend conflictmanagementsysteem de algehele bedrijfsprestaties flink kunt optimaliseren).

 

Dus al dat onderzoek, hoe waardevol ook, komt toch voort uit de behoefte de waarde van het eigen bedrijf/ beroepsgroep op de kaart te zetten.

 

Tja, logisch. Dat snap ik wel.

Beetje flauw ook, om daar een oordeel over te hebben.

Maar wetende waar het vandaan komt neem ik de resultaten nu toch met een iets groter korreltje zout.

 

Bijvoorbeeld als ik lees dat Duitse leidinggevenden in 2009 wekelijks 30 - 50% van hun werktijd, direct of indirect, aan conflicten en hun gevolgen besteden (KPMG, 2009). Okay...

 

Of dat een arbeidsconflict in 2006 gemiddeld €27.094 kostte (met een uitschieter naar beneden van €124 en een uitschieter naar boven van €231.230). Cijfers die men in 2024 nog gerust overneemt zonder erbij te zetten dat het om een bedrag van 18 jaar geleden gaat, wat bovendien gebaseerd blijken te zijn op slechts 56 dossiers (Dana, 2006), Hmm...

 

Of dat mensen die een conflict hebben daar gemiddeld 42% van hun tijd op het werk mee bezig zijn. (Dana) Zou het echt? Hoe kunnen ze dat nou meten? En wat heb je aan een gemiddelde op dit punt? ...

  

Tja, wat moet je me zukke cijfers?

Ik denk: relativeren.

 

In elke organisatie zullen de cijfers anders liggen en ook binnen de organisatie is er een gigantisch verschil tussen de kosten van het grensoverschrijdende gedrag van de schoonmaker en dat van de manager of directeur.

 

Waar de onderzoeken wel zeer terecht opmerkzaam op maken is, dat het verre van blijft bij de kosten van het verzuim, vervanging en afscheid nemen. Bij conflict is er ook indirecte en emotionele schade, die ook geld kost, zoals vermindering van de productiviteit, verslechtering prestaties, veelvuldig overleg om de problematiek te bespreken, verlies werkplezier en productiviteit van anderen in het team, verlies van ervaren personeel, reputatieschade, werknemers die oversteken naar de concurrent. Hier kan geen kostenplaatje op geplakt worden, maar dat dit flink in de papieren kan lopen staat als een paal boven water! Lijkt  me toch wel belangrijk om je daar als manager bewust van te zijn, zeker wanneer je besluit de signalen en meldingen die je krijgt te negeren. (Wat erg veel gebeurt.)

 

Werkgever, manager, HR: trek er je lessen uit!

Wat deze onderzoeken mij vooral zeggen is: Omarm conflict.

  • Draai het mechanisme om. De opbrengst van een constructieve benadering van conflict is minstens zo gigantisch als de kosten van het erop laten aankomen. Denk alleen al aan het vertrouwen in de leiding van de organisatie en het sociaal veilige klimaat dat hierdoor ontstaat. Om nog niet te spreken over het herstel van vertrouwen in elkaar en de creatieve impulsen die conflictoplossing geeft.
  • Dit vergt echter een transformatie in denken over conflict: van irritant struikelblok naar bron van waardevolle informatie en kans voor groei en ontwikkeling
  • Stap af van het paard achter de wagen spannen door conflict op de werkvloer te tackelen middels je verzuimbeleid! Dat is echt het meest onverstandige wat je kunt doen. > 
    Formuleer een helder conflictbeleid en bied mensen de hulp die ze nodig hebben om er van te leren en het op een constructieve manier bespreekbaar te maken. En denk nu niet dat dit alleen voor uitvoerend personeel geldt: uit onderzoek is gebleken dat de angsten voor het bespreekbaar maken aanwezig zijn tot in de boardroom! (Heins, 2017)

Dit begint allemaal met het inzicht dat je beter energie stopt in je mensen, want dat is het echte kapitaal van de organisatie.

 

Dankjewel voor je aandacht!

 

© aleXandra

mockup Begeleid van Conflict naar Groei Heb jij het mooie en handige gratis E-book Begeleid van Conflict naar Groei al, met daarin het Spiekbriefje met de 6 meest voorkomende conflictmindsets van clienten en hoe je ze er met een transformatieve coachvraag uit kunt laten bewegen?

 

Zo niet, dan kun je het hier gratis downloaden: 

  

 
reacties  0 reacties reageren

Boosheid: begrip tonen, of afkappen?

Boosheid: begrip tonen, of afkappen?
12-03-2024 17:05

Boos zijn moet kunnen.

Of toch niet?

Tuurlijk wel. Het is een normale menselijke drift.

We schieten er allemaal vanzelf in als we ons gedwarsboomd voelen in ons plannetje of doel.
Of als er gevaar of verliest dreigt. Je kunt dat niet voorkomen.

Zonder boosheid zouden we ons niet bewust zijn van onze grens.
Boosheid helpt ons die grens ook te stellen.
Het is een levensreddende energie.

Dus nee, er is helemaal niks mis met woede.

Maar ja. 

De ander kan er wel erg van schrikken tuurlijk…

En er heel erg ongemakkelijk en misschien zelfs angstig van worden.

Dus laten we er ook niet te licht over doen....

 

Omgaan met je eigen woede heb je zelf in de hand, maar hoe ga je om met andermans woede?

Wanneer is het beter begrip te tonen, en wanneer kap je liever af? 

Ken het onderscheid tussen vormen van agressie

Een beetje kennis over de vormen van agressie kan daarbij geen kwaad.

Wees je ervan bewust dat er 4 vormen van agressie zijn:

  • frustratieagressie
  • witteboordenagressie
  • instrumentele agressie
  • willekeurige agressie

Alleen bij frustratieagressie is het wenselijk om deze met begrip tegemoet te treden; bij de andere vormen is het belangrijk deze zo snel mogelijk strikt en duidelijk te begrenzen. Lees hieronder hoe.  

Hoe het zit met frustratieagressie

Kijk, frustratieagressie is niet gemeen. Het is niet op jou gericht. Het komt voort uit onmacht. Iemands emmer zit helemaal vol als gevolg van een reeks vervelende dingen die gebeurd zijn en dan doe of zeg jij misschien iets wat ze er niet bij kunnen hebben en dan beginnen ze te schreeuwen. Omdat ze dat niet meer binnen kunnen houden. Maar feitelijk heeft dat schreeuwen niet zoveel met jou te maken. Of misschien wel helemaal niks met jou te maken. Het is een onschuldige vorm van agressie. Hij is zo menselijk. 

 

De beste benadering bij frustratieagressie is begrip tonen. ‘Ik hoor wat je zegt. Echt vervelend voor je. Als ik het goed begrijp heb je blablabla..’ Dus even samenvatten en die persoon volgen in zijn gevoel, zodat hij of zij weer een beetje afkoelt. Frustratiewoede wil gehoord worden. Daarna kun je het gesprek alsnog vervolgen. Hier mag jij leren het je niet persoonlijk aan te trekken. 

Witteboordenagressie

Witteboordenagressie daarentegen is van een heel andere orde. Dat zijn types die dingen gedaan proberen te krijgen in hun eigenbelang, door jou onderuit te schoffelen. Ze weten precies hoe ze je kunnen raken. ‘Lukt het niet zo mevrouwtje? Ach, u heeft uw leeftijd ook niet meer zo mee hè? Misschien weet uw jongere collega daar het beter?’ Grrr. Arrogant, neerbuigend taalgebruik, waardoor je je onzeker of onmachtig gaat voelen. Het zijn diepzielige types, manipulanten, die zich vanuit hun minderwaardigheid superieur opstellen. Dit kan aangeleerd gedrag zijn, maar er kan ook een ziektebeeld onder zitten. Narcisten bijvoorbeeld, kunnen geen empathie voelen met de ander. Die mensen zijn gehandicapt en moeten door schade en schande leren dat wat zij doen niet acceptabel is.

 

Maar waar het ook vandaan komt, hier moet je gelijk korte metten mee maken. ‘Ik vind het niet prettig om ‘mevrouwtje’ genoemd te worden. Als je hiermee doorgaat is het nu einde gesprek, als je ermee stopt kan ik kijken wat ik voor je kan doen: jij mag kiezen.'
Dat laatste is dus belangrijk: de keuze aanbieden. Dat werkt. 

 

Leestip: Als je met zo’n type te maken hebt, lees het boek ‘Help, ik word gemanipuleerd’ van Jannie de Jong, uit 2021. 

Instrumentele agressie

Dat is aan de hand als mensen grof in de bek worden, waardoor je zo schrikt, dat je ze hun zin geeft. En dat weten ze. Vandaar dat ze het doen. Denk aan mensen die keihard beginnen te schelden in een winkel of restaurant dat ze dit of dat willen, omdat ze ‘er helemaal klaar mee zijn’ oid. Veel in de categorie schelden, dreigen, of beledigen, of intimideren, of seksueel intimideren, of discrimineren valt in de categorie instrumentele agressie. Doorzie dit gedrag. Ze denken het misschien niet eens echt, maar ze weten dat ze er hun zin mee krijgen. Zie het als een mentale overvaltechniek.

 

Ook dit gedrag onmiddellijk begrenzen. Niet laten oplopen, want dan word  je zelf ook steeds kwaaier en kun je de situatie moeilijker in goede banen leiden. ‘Kappen hiermee. Dit pad gaan we niet op. Zo doorgaan is einde verhaal. Maar als je nou stopt met schreeuwen (of dreigen etc) kunnen we verder, dus je kunt nu kiezen.’ Dus ook hier weer de keuze geven. Als ze iets van je nodig hebben binden ze wel in. Hebben ze dat niet, dan is het lastiger bijsturen, en komen andere technieken om de hoek kijken, die je kunt leren in een agressietraining.  

 

Criminelen maken ook gebruik van deze strategie. Maar als iemand je met geweld dreigt ga je beter niet stoer lopen doen. Werk mee en geef ‘gewoon’ wat er gevraagd wordt. Want het gaat hen uiteindelijk niet om jou, maar om je geld of juwelen. In leven blijven is wellicht belangrijker dan je spullen.

Willekeurige agressie

Met willekeurige agressie wordt de agressie bedoeld die ontstaat onder invloed van drank, drugs, medicijnen, psychische problemen of medische aandoeningen. Het verloop hiervan is moeilijk in te schatten. Een belangrijk ding hierbij is dat je heel goed afstand moet houden (wel twee armlengtes) en deze mensen niet aanraakt, want dat kan als je pech hebt je leven kosten zeg maar.

 

In omgevingen waar dit vaker voorkomt, zoals in een ziekenhuis of instelling bijvoorbeeld, zijn er vaak beveiligers aanwezig die dan opgepiept worden. Zij spreken de persoon dan aan bij de naam en gebruiken een een spiegeltechniek om mensen weg te kunnen leiden naar een rustige plek. Hierbij verplaatsen ze zelf hun lichaam zo, dat die agressieve persoon hierin meegaat en zo weggeleid kan worden. Belangrijk hierbij is dat de agressieve persoon de ruimte geven om zelf  mee te bewegen, want als ze te dichtbij komen kan het dus zomaar mis gaan.  

 

Een andere techniek bij verwarde mensen is dat van de twee beveiligers of politiemensen één zich als de good guy of girl opstelt en één als de bad guy/girl. Dit om te kijken waar de verwarde persoon positief op aanslaat: op vriendelijk taalgebruik, of op streng taalgebruik. Degene van wie de verwarde persoon rustig wordt neemt dan de regie, en de ander gaat naar de achtergrond.

 

Zo, een heel verhaal.
Ik hoop dat het je wat inzicht heeft gegeven.

Groet!

aleXandra

Nee-Zeggen Cover-3

 

Heb jij het mooie en handige gratis E-book 'Nee zeggen voor Empaths' al? Download het hier en ontvang mijn blogs in je mail

  

 
reacties  0 reacties reageren

De Vriendelijkheid Factor: Een Noodzakelijk Ingrediënt voor Succes

De Vriendelijkheid Factor: Een Noodzakelijk Ingrediënt voor Succes
26-02-2024 16:32

‘Ach, wat een vriendelijk baasje!’ roep ik, terwijl ik me bewonderend over de hippe kinderwagen buig.

‘Hmm. Dat formuleer je goed’, zegt mammalief, op een opvallend bedachtzame toon.
Ik kijk vragend omhoog.
‘Nou, die combinatie van eigenschappen is nou precies wat maakt dat ik de hele dag in touw ben voor deze kleine dictator. Op mijn werk heb ik een stevige baas, maar die krijgt echt niet voor elkaar wat mijn zoon hier voor elkaar bokst.
'Befehl ist befehl', bij dit baasje, maar voor die oogjes en die glimlach heb ik echt alles over!’

 

Survival of the kindest

Vriendelijkheid is een kracht die vaak onderschat wordt, zeker binnen de context van werk.
In sommige werkomgevingen doet men of het over een overbodig luxeartikel gaat, waar geen tijd voor is. Terwijl het eigenlijk gewoon een basisingrediënt is voor goed samenwerken.


Ik las ooit ‘Survival of the kindest’ (2004), van filosoof en psychotherapeut Pierro Ferrucci, dat o.a. ingaat op de economische waarde van vriendelijkheid. 

‘Kindness is a way of making less effort’, zo beweert hij. ‘It is the most economic attitude there is, because it saves us much energy that we might otherwise waste in suspicion, worry, resentment, manipulation, or unnecessary defense.’

 

Beetje overdreven?
Echt niet.

Kijk maar naar baby’s.

Als zij iets nodig hebben 'kwaeken' ze (dat is Limburgs voor schreeuwen), en daarna laten ze zich heerlijk terugvallen in hun oorspronkelijke, tevreden staat van zijn. 
En krijgen zo alles voor mekaar wat ze nodig hebben. En meer.

Een efficiëntere manier van je doelen behalen is er haast niet.

Scream, and let go. 
Ze blijven er niet in hangen.
Precies hoe emoties bedoeld zijn, als alarmbellen. 
Zouden ze er in blijven hangen, dan zou de lol gauw over zijn.

Gelukkig zijn ze buiten hun overlevingsmomentjes om, om op te vreten, altijd in voor een lolletje.

Die aangeboren openheid en vriendelijkheid maakt het allemaal de moeite waard!

 

Ware natuur

Babies staan nog dicht bij onze ware natuur, die open en vriendelijk is.
Zodra de ergste nood gelenigd is vallen ze daar vanzelf in terug. 
Maar als vriendelijkheid ons aller ware natuur is, die ons zoveel kan brengen, waarom doen we dan toch vaak zo onvriendelijk?


Ferrucci is er helder over. 
Dat komt door negatieve ervaringen uit het verleden. 
Die zorgen voor een hard laagje om die vriendelijke, open staat van geest heen. 

En dus zijn alleen die mensen moeiteloos vriendelijk, die niet beheerst worden door hun verleden.

Okay, snap ik, loslaten dan maar die negatieve ervaringen.

Maarruh... hoe doe ik dat?

Ferrucci: ‘By forgiveness. Someone who cannot forgive is like a city where traffic has come to a standstill.’ 

Oeps, vergeven, da's nog niet zo makkelijk. Hoe doe ik dat dan? 
Ferrucci: ‘First you have to fully recognize and thoroughly feel your suffering, then let go of it.

It is no good to hastily forgive for the sake of forgiving.’ 

Slik.

Erkennen en doorvoelen.

Tja, hmm...

Werk aan de winkel dus.

 

Niet voor watjes

Echt vriendelijk zijn is dus helemaal niet zo gemakkelijk als het klinkt...
Die paar vriendelijke mensen in jouw omgeving, die dat in hun karakter verankerd hebben, zijn dus behoorlijk bijzondere mensen, die de moed hadden hun pijn door te werken.
Want niemand komt ongeschonden het leven door...

Kunnen we überhaupt zonder?

Nee, zonder vriendelijkheid sluipt er kou en depressie in ons bestaan; wordt verbinden lastiger, en  verliezen we al gauw onze menselijkheid naar anderen toe. 
Een vriendelijk mens is dan ook van onbetaalbare waarde op de werkvloer. 

Waarde, die zich niet meteen laat verkapitaliseren, maar die wel een belangrijke bijdrage levert aan het voortbestaan, de gezondheid en de groei van de organisatie.

Dus, sta er eens even bij stil: aan wie in jouw omgeving wordt het tijd om eens een compliment te geven?...

 

Moment van de waarheid

Zelf denk ik dat we op een punt  in de geschiedenis zijn aanbeland waarop alleen liefdevolle vriendelijkheid ons nog kan redden.

In een tijd als deze, die bol staat van de agressie, depressiviteit en paniekaanvallen; van de werkdruk en werkstress en het psychische verzuim, hebben we vriendelijkheid bitter hard nodig om de ellende op te kunnen vangen.
The only way out of the chaos is vriendelijkheid.
Voor onszelf en de ander.

Meer liefde, dat hebben we nodig. 
Zo zie ik het.
Wat denk jij? 

aleXandra 
Eerder gepubliceerd op de ManagementSite, op 21 september 2014 onder de titel 'De onderschatte kracht van vriendelijkheid op de werkvloer', 

 

Meer lezen van aleXandra?

  

reacties  0 reacties reageren

3 technieken om niet te exploderen tijdens conflict

3 technieken om niet te exploderen tijdens conflict
13-02-2024 17:16

 Je bent boos. Je voelt je gepasseerd, voor schut gezet, genegeerd, of zoiets. Hoe dan ook: echt kwaad. Maar! Hoe lekker het ook is om de ander 's ff EXACT te vertellen wat je vindt, voelt en bedoelt, je bent inmiddels wijzer. Want het pakt meestal niet zo lekker uit. Je zegt dingen die je later weer goed moet maken of uit moet leggen. Als je die kans nog krijgt tenminste. 

Dus. Laat die emoties ff betijen, zodat je de zaken weer in perspectief kunt zien. Kun je ze daarna bespreken met je bestie (of met mij) en een strategietje bedenken.


Alleen: hoe overleef je die tussentijd? Hoe doorsta je die spanning in je lijf en hoofd?

 

Met je ademhaling! 

Check deze 3 'real time' ademtechnieken om je stressreactie te doorbreken

1) 'The physiological sigh'
Superhandig deze. Je partner zegt of doet iets stoms: adem 2 keer achter elkaar diep in (een keer zo diep als je kan en dan gelijk nog een korte erachter aan) en dan zo lang mogelijk uit. Herhaal 2 of 3 keer en je hebt de stressreactie al doorbroken! Echt nooit meer vergeten deze. Uitgebreid wetenschappelijk onderzocht en supereffectief gebleken. Honden doen het ook. 

 

2) Ademhaling vertragen met Fffff....
Langer uitademen dan in. Dat is feitelijk het hele eieren eten. Dit brengt je hartslag en bloeddruk omlaag en ontspant je zenuwstelsel. Dus. Adem helemaal uit op de letter F - fffffffff-  wacht tot de ademhaling vanzelf weer komt; adem niet te diep in en dan weer heel rustig ffffff... Paar minuten is genoeg.

3) Vierkantjes ademen
Hoe zegt u, vierkantjes? Yep. Vier tellen in (streep omhoog) – vier tellen vast (streep horizontaal) – vier tellen uit (streep omlaag) – vier tellen vast (streep horizontaal terug). Zelf vind ik 'm minder, maar anderen zweren erbij. 

NB 1 Ben je sowieso een stresskip, doe de tweede oefening 2 x per dag 5 minuten (alarmpje zetten!) en je hebt er de hele dag plezier van. 

NB 2 Het handige van die focus op je ademhaling is ook dat je wat afstand neemt van het gedoe. Mooi meegenomen dus! 

NB 3 Check wel bij jezelf of je kunt volstaan met stoom afblazen! Misschien is het een goed idee om op een later, rustiger moment op de gebeurtenis terug te komen en alsnog je punt te maken. Gooi niet het kind (jouw belangrijke inzicht, waarde, behoefte, belang) met het badwater weg!

 

aleXandra

 

Heb jij mijn handige E-book 'Nee zeggen voor Empaths' al? Download het hier

  

 
reacties  0 reacties reageren

Een conflict hebben is… helemaal prima!

10-01-2024 10:33

Ben jij ook zo iemand die meningsverschillen en ruzie maar liever uit de weg gaat? Is het laatste wat je wil de ander kwetsen? Wil je gewoon (!) harmonie, oftewel 'rust in de tent'?

Welcome to the club!

 

Harmonie vergt echter dat je je uitspreekt. 

Dat je durft te delen wat je echt denkt en voelt.

Je uitspreken is essentieel voor harmonie

Door je hekel aan conflict af te schalen, zul je veel meer bereiken in je leven.
Hoe dat zit?

 

Denk bij harmonie eens aan een orkest.

Stel je een violist voor die voor het eerst in een orkest mag meespelen.

En stel je voor dat die violist denkt:

‘Ik ga me ontzettend goed voorbereiden. Ik zorg ervoor dat mijn viool van tevoren al gestemd is. Zodat het de eerste keer meteen perfect gaat zijn! De eerste indruk is immers de allerbelangrijkste. Het mag niet verkeerd gaan, dat zou rampzalig zijn! Want wat zouden de andere muzikanten dan niet denken? Dan kan ik het verder wel schudden!'

 

Klinkt belachelijk, toch?

We weten immers allemaal dat orkestleden vlak voor het concert uitgebreid de tijd nemen om hun instrumenten op elkaar af te stemmen. Dat dit er gewoon bij hoort.

Sterker nog, als er één niet meestemt, kan dit het eindresultaat - de harmonie - volledig verstoren.

 

En toch is dit precies hoe we naar conflict kijken.

We zijn doodsbang onze stem te laten horen.
Te laten weten wat een bepaalde uitspraak of situatie met ons doet.
Uit angst te dissoneren. 

Afschuwelijk!
Liever dan dat trekken we ons terug.


Waarom zijn we toch zo bang ons eigen inzicht, standpunt, stemgeluid te laten horen?!
Niet overeenstemmen is toch helemaal niet erg. 

Je eigen visie en stem te laten horen is juist de weg naar overeenstemming vinden.

Dus dat kan het probleem niet zijn.


Tenzij ... we aardig gevonden willen worden.


Als 'aardig gevonden worden' ons eigenwaarde geeft hebben we een probleem!

Dat we denken dat we als persoon falen als anderen merken dat we ons boos, of onzeker of verdrietig voelen over een bepaalde situatie
Dat we dingen denken als: laat ik maar niet moeilijk doen, want ... 'dan zullen ze me een zeurkous vinden', of 'dan breng ik die ander in verlegenheid', of 'dan zal die ander zich gekwetst, of beledigd voelen'.   
Want stel dat ze me dan onaardig vinden 
en me uit het pulletje duwen 
Dat willen we koste wat het kost voorkomen.

 

En dat zorgt ervoor dat we niet meer aangeven wat we zelf denken en willen.
Dat we stoppen met zelf sturing geven aan de situatie. 
Of erger nog: aan ons leven.  
Liever dan dat, laten we de ander bepalen...

 

Als je je mond houdt, heb je dat gedonder niet.
Denk je. 
Terwijl je ondertussen je eigen graf aan het graven bent.

 

Ik heb mezelf aangeleerd mijn eigen visie, mening of gevoel delen te gaan zien als een vorm van afstemmen

Net als die muzikanten in de orkestbak doen

Die stemmen niet alleen op zichzelf af om harmonie te bereiken; ze stemmen ook op de andere instrumenten af
Traditioneel zien we verschil van mening als het tegenovergestelde van harmonie.

Maar ik zie dat dus anders: je eigen toontje meefluiten is wat de muziek maakt!
Vrede 'is', maar harmonie maak je samen. 

Een echt vredelievend persoon laat zichzelf dus horen en stemt af

en raakt daarbij dus automatisch af en toe in conflict
Logisch!

Iemand die zich alleen om zijn eigen vrede bekommert, houdt zich gedeisd, en onderneemt geen actie
Dan gaat het conflict ondergronds of via de band

en blijft het lekker doorsmeulen...

Ogenschijnlijk ervaart deze persoon weinig conflict, maar hij of zij verbindt niet echt
En ontwikkelt zich relationeel niet.

Het verschil tussen vredelievende mensen, en de zich aanpassende, zich toedekkende, sussende, conflictvermijdende mensen is, dat die laatsten niet écht zo vredelievend zijn...

 

Dus... als jij oprecht harmonie wil, verbeter dan je conflictvaardigheid

Want conflictvaardigheid maakt van elk gewoon mens een levenskunstenaar.

Laat je niet tegenhouden door je angst voor conflict
Weg ermee, vandaag nog!

Zie in dat je enorm leert en groeit van je uitspreken

en dat je véél beter gaat verbinden met de ander.

Jezelf laten zien en je eigen stem laten horen is echt de enige manier tot harmonie te komen.
En dat moet steeds weer opnieuw
Want verschillen tussen jou en de ander zullen altijd blijven komen...

 

Ben jij nou iemand die dit allemaal prima begrijpt, maar niet doet, dan kost jou dat ongemerkt ontzettend veel. 
Want conflictvermijding heeft gevolgen voor al je relaties. Inclusief je liefdesleven. En de relatie  met je kinderen en familie. En je vriendschappen. En je loopbaan. En dus ook je financien...  
Besef dat conflictvaardige mensen een groot strategisch voordeel hebben tov conflictmijders 

Zij wachten niet af, maar sturen actief mee

Waardoor het balletje soms 'zomaar' hun kant op rolt..

 

Conflictmijdend zijn is dus beslist geen lolletje.

Maar sommigen doen het, omdat ze niet anders kunnen

Omdat ze hun grenzen niet voelen en zich bewust dan wel onbewust minder waardig voelen dan de ander 

In dat geval kan Transformatieve Conflictbegeleidin jou helpen
Ik help je de angel te zien en verwijderen
En leer je hoe je - elke keer dat het gebeurt - de lading in je systeem kunt transformeren
Opdat je je grens steeds beter gaat aanvoelen
en je stem weer gaat gebruiken
Oftewel: in je kracht kunt blijven bij conflict...

 

En dan zal er,

voor jou ook,

een wereld open gaan!... twee muzieknoten 

 

© aleXandra van smoorenburg

 

Gerelateerde artikelen

Blog 'Grenzen stellen en de Moederwond', nov 2020

Vlog Grenzen stellen voor Conflictmijders, juni 2020
Blog 'Hoe om te gaan met onoplosbaar Conflict', aug 2016

Kerstmagie: Transformeer Duisternis in Groei

Kerstmagie: Transformeer Duisternis in Groei
18-12-2023 19:51

Terwijl de kerstlichtjes weer overal fonkelen en we onze families verzamelen rondom een feestelijke kersttafel - en wie weet een knapperend haardvuurtje - wordt de wereld buiten geteisterd door onrust en conflicten. Van de oorlogen in Oekraïne en Gaza tot de persoonlijke overlevingsstrijd die velen van ons voeren. Hoe in deze donkere tijden je hart warm te houden en scherp te blijven op mogelijkheden voor groei en transformatie?

 

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar mij grijpt de huidige wereldsituatie behoorlijk aan. Zo pijnlijk om te zien hoeveel mensen in de verdrukking raken en haard en huis verliezen. Zo pijnlijk om te zien hoe er in koelen bloede steeds meer slachtoffers worden gemaakt en de machthebbers daar toch mee weg lijken te komen. Zo pijnlijk te zien hoe oorlog almaar groter en dichterbij komt. Maar geweld kan niet met geweld gestopt worden. Nooit. Dat is gewoon een natuurwet, geen rocket science. En toch doen ‘ze’ het mensen geloven.. Jou ook?


Geweld bestrijden dan wel vermijden heeft nut noch zin.

Oorlog bestrijden dan wel vermijden heeft nut noch zin.
Conflict bestrijden dan wel vermijden heeft nut noch zin.
Maar ... je kunt ze wel benutten
en je kunt er ook zin aan geven...
door een heel andere focus!

 

Wat dan wel te doen?
Wil je het echt weten? 
Komtie. 

Niet weglopen, niet bevechten, maar er op in gaan
Naar binnen kijken en je openstellen voor the lessons to be learned.
We raken namelijk nooit ‘zomaar’ in conflict; het heeft een voorgeschiedenis.

 

Mandala kerstblog diepblauw met meerdere gouden sleutels Wat is daar binnen dan te vinden?
Sleutels.
Sleutels die passen op deuren die op dit moment nog dicht zijn. 
Sleutels die passen op deuren die toegang bieden tot nieuwe mogelijkheden en oplossingen. 

Elke poging de uiterlijke strijd te stoppen is vruchteloos zo lang je je eigen innerlijke strijddynamiek niet weet te doorsnijden.
Slechts wie de deur tot zichzelf weet te openen, weet die naar de ander te openen!

 

Strijd aangaan zonder de benodigde zelfkennis is gedoemd in warfare uit te monden. 
Crises - zowel op wereldschaal als in ons persoonlijk leven - dwingen ons steviger te staan en onze persoonlijke, dan wel professionele, dan wel culturele identiteit te versterken. Dit kunnen we doen door bewapenen (agressie) of ontwapenen (non-agressie). Het eerste brengt macht; het tweede kracht. Wat duurt het langst denk jij?

Hoe?
Jijzelf? Simpel: door je werk als mens te doen.
Schaduwwerk. Identiteitswerk. Zielswerk.
Schaduwwerk om je projecties, eigen aandeel en eigen verantwoordelijkheid uit te zuiveren en de door het conflict getriggerde trauma’s te healen. Zodat het projecteren en overreacten stopt. Identiteitswerk om te weten wie jij als persoon wil zijn en hoe je jouw hoogste doelen met gebruikmaking van je eigen superpowers kunt bereiken.
En zielswerk om te doorgronden wat je als mens wil dienen: vrede, of polariteit? Liefde, of angst? Samen delen en spelen, of eigenbelang? Wat jij wil, de keuze is aan ieder van ons zelf.

 

En hoe werkt dat dan op macro-niveau? 
Net zo!

Door onze collectieve Wonden te helen, diepste Wensen te eren en belangrijkste Waarden te versterken. 

De huidige wereldcrisis hoeft helemaal niet te ontaarden in een collectieve bron van angst en onzekerheid. Stop daar mee. Laat je niet meesleuren. Dit voedt slechts die machthebbers die niet het beste met jou voor hebben, maar met hun eigen portemonnee.

Wat ons te doen staat is de crisis aan te gaan met elkaar, en deze te gebruiken als stapsteen naar groei en ontwikkeling. Net als de kerstlichtjes die schitteren in de donkerste nachten worden ons altijd weer kansen geboden om ons innerlijk licht helderder te laten schijnen. 🌟

 

Lieve lezer van dit blog, dankjewel daarvoor! 🙏🏻
Moge jouw hart zich vullen met hoop en optimisme, en jouw feestdagen met vrede, liefde en verbinding! ❤️
Vrolijk Kerstfeest! En moge 2024 vriend en vijand dichter bij zijn ware identiteit brengen! 🌎

aleXandra

Gerelateerde artikelen

Blog: Wegcijferen doe je voor de ander; vergeven voor jezelf. 2022
Blog: Relax, het is kerst! (met ontspanningsmeditatie - audio), 2021
Blog: Lekker stralen met de kerst (met lichtmeditatie-audio), 2020

Vlog: Zelfliefde is niet egoistischkerst 2018
Blog: Een kerst met zelfmoordgedachten... (waar gebeurd), 2015

Echte liefde, of grensoverschrijdend gedrag? De transformatieve reis van Tahira

Echte liefde, of grensoverschrijdend gedrag? De transformatieve reis van Tahira
21-06-2023 11:22

Elke dag is een strijd voor Tahira. Ze voelt zich verscheurd tussen haar liefde voor Raphaël, de CEO van het bedrijf waar ze werkt, en de ongemakkelijke waarheid van zijn bestaande huwelijk. Haar hart is zwaar van de belofte die hij haar maakte, maar die onvervuld blijft. Een belofte van een leven samen.  

Ze heeft de relatie tijdelijk 'on hold' gezet, zodat Raphaël zijn huwelijk in rust kan afronden en ze over een poosje samen vanuit een gezonde situatie kunnen beginnen. Maar Tahira voelt zich vertwijfeld. Zeker, hij wil haar nog, dat laat hij haar op een bijna vervelende manier merken, maar waarom zet hij geen stappen? Is het een illusie? Tahira bungelt. En toen hoorde ze ook nog in de wandelgangen dat hij met een collegaatje van haar gezoend zou hebben, Hoe kon hij?! 
Of... zou het wel waar zijn?

Wanneer Tahira naar me toe komt, zie ik meer dan alleen haar verdriet. Ik zie de eenzaamheid van iemand wiens stem gesmoord is in de geheimhouding van een relatie die ongelooflijk veel voor haar betekent. Waar ze bij wijze van spreken over van de daken zou willen schreeuwen, maar wat niet kan. Pijnlijk! Maar ik zie ook haar veerkracht. Iets in haar ogen dat smeekt om verandering. Het duurt te lang. Ze wil deze pijn niet meer. Maar haar liefde gaat zo diep. 'Onvoorwaardelijk', had ze tegen hem gezegd... 

We gaan samen op een reis van zelfontdekking, waarin ze leert om haar situatie niet als een onontkoombare tragedie te zien, maar als een kans voor persoonlijke groei.

Tahira ontdekt een pijnlijk patroon: de diepe emotionele band die ze met haar afwezige vader had, wordt weerspiegeld in haar relatie met Raphaël. Dit inzicht helpt haar om een lang stilgezwegen wond te helen en het gesprek met haar vader aan te gaan, een stap die haar gek genoeg (maar niet heus) de ruimte geeft om te genezen van haar liefdesverdriet.

 

Naarmate we verder gaan, beginnen de contouren van Tahira's authentieke zelf weer naar voren te komen. Ze neemt innerlijk steeds meer afstand van Raphaël, zowel emotioneel als fysiek. Ze vraagt om een overplaatsing naar een andere stad en gaat het gesprek aan met Raphaël, in aanwezigheid van HR. 

Deze stappen resulteren in een krachtige transformatie. De zonnige Tahira, die onder de last van haar gevoelens was verdwenen, begint weer te stralen. Ze leert haar gevoelens te omarmen en te gebruiken als brandstof voor haar persoonlijke groei.

Het effect van Tahira's transformatie straalt ook uit naar haar omgeving. Raphaël beloofde in het gesprek waar het hoofd HR bij zat om hulp te zoeken voor zijn problemen, en maakte afspraken om hierover in afstemming te blijven met HR. De organisatie was Tahiria tuurlijk enorm dankbaar hoe ze dit voor hem, maar ook voor zichzelf opgelost had. 

Het hele 'verhaal' heeft zo'n 4 maanden geduurd. Momenteel, 2 maanden later, gaat het ontzettend goed  met Tahira. Haar verhaal is er een van hartzeer, maar ook van overwinning. Door  door de diepten van haar verdriet te navigeren, heeft ze niet alleen haar eigen leven veranderd, maar ook een impact gehad op degenen om haar heen. Wat mij betreft dient haar verhaal als een krachtige herinnering aan de mogelijkheid van heling, de kracht van zelfliefde, en de pracht van persoonlijke groei.

Wat hou ik toch mijn werk:)

aleXandra 

 

Gerelateerde artikelen
Blog: Zelfliefde is niet egoistisch!, 2018
Blog: Drie voordelen van zelfliefde, 2020
Blog, Stel je hebt een vreselijke manager... 10 tips, 2020

  

 

Tenenkrommend optimisme

Tenenkrommend optimisme
09-03-2023 14:09
reacties  0 reacties reageren

Mensen die liefhebben geven

Mensen die liefhebben geven
17-02-2023 15:03

Mensen die liefhebben geven.

Ja toch?

Nee.

Niet per se.

Al zit er héél veel goeds in geven!

  • Mensen vinden je aardig
  • Het maakt gelukkig een ander te helpen (is wetenschappelijk aangetoond)
  • Wie makkelijk geeft, ontvangt vaak ook makkelijker
  • Je bouwt goed karma op

Dat is meer dan genoeg reden om vooral door te blijven gaan met geven!

Alleen zit er wel een addertje onder het gras:
het moet wel van de juiste plek komen!

En dat is je hart.
Vanuit een plek van onvoorwaardelijkheid èn mogelijkheid

 

En dus niet vanuit angst,
of schuldgevoel,
of verplichting,
of berekening,
of tekort (aan tijd, middelen, liefde) …

 

Met geven vanuit een negatieve bron, zoals hierboven genoemd
doe je niet alleen jezelf tekort
maar ook de ander

 

Want, om het maar even 'liefdogenloos' te zeggen:

  • De ander voelt het gewoon, als het ongemeend is, of eigenlijk niet kan. Dat kun jij met tekst wel weten te verhullen - en daarmee kun je iemand inderdaad op een verkeerd been zetten - maar ons aller gevoel pakt méér op, dan tekst alleen…
  • Je doet iets onzuivers in de relatie, wat tot scheefgroei leidt
  • Van een vals zelfbeeld en vals imago wordt niemand gelukkig
  • Geven vanuit een negatieve bron maakt niet gelukkig, maar moe, overprikkeld en ongelukkig 

Je bent lief!
Daar hoef je helemaal niets voor te doen.
Gewoon jezelf zijn is genoeg.
Wat zeg ik? Jezelf zijn is méér dan genoeg: het is zoveel leuker en fijner en eerlijker en pakt zoveel beter uit op termijn!
De ander iets gunnen – van binnen een ja voelen - vanuit je liefde voor die ander, gaat prima samen met nee zeggen tegen incidentele verzoeken
Elk rechtschapen mens gaat daar hooguit even, maar niet heus teleurgesteld over zijn!
Elk rechtschapen mens wil ook het beste voor jou.

 

Met geen nee durven zeggen doe je echt NIEMAND een plezier
Alleen de mensen die niet heus om je geven
Het is een verkeerde gedachte dat mensen jou aardig vinden omdat je doet wat zij van je willen
Je creëert er juist dat mee, wat je - denk ik - absoluut niet wil, namelijk

  • Vermoeidheid en overprikkeldheid
  • Ongelijkwaardige relaties
  • Een laag zelfbeeld
  • Misbruik
  • Overbelasting
  • (Innerlijke) conflicten
  • spanningsklachten

Maar voor sommigen is het probleem van geen nee kunnen zeggen héél weerbarstig
En lukt het niet dit bij te sturen, op basis van de wil alleen
Ze hebben letterlijk geen grip op hun grenzen

Als dit bij jou zo is, nodig ik je hierbij uit om deel te nemen aan de ééndaagse re-Treat Grip op Grenzen

Vanuit mijn hart: je bent zo welkom!

aleXandra

 

Gerelateerde artikelen
Blog: Grenzen stellen en de moederwond, nov 2020

Blog: Grenzen stellen een sprookje?, feb 2021

Blog: Meebewegen, of grenzen stellen, feb 2015

  

 
 
reacties  0 reacties reageren

Hiermee tackel je de meeste conflicten en spanningsklachten

Hiermee tackel je de meeste conflicten en spanningsklachten
16-02-2023 11:28

Laten we het eens hebben over (innerlijke) conflicten en pijnklachten...
Oftewel: stress.   
Met welke vaardigheid worstel jij dan feitelijk bewust of onbewust?
Ik weet het wel...

 

Met grip op je grenzen. 

As simple as that. 

Ja, dat zou fijn zijn hè, grip op je grenzen?

Klinkt ook zo lekker makkelijk en duidelijk. 
Maar moeite met grenzen stellen zit diep, heel diep. 

 

Want het probleem is, dat je ze niet (op tijd) voelt.
En dan kun je ze ook moeilijk stellen. 
En ga je vanzelf dingen doen die je niet wil.
En blijf je in relaties die jou niet steunen, niet voeden, niet gelukkig maken.
Totdat het mis gaat.


Je raakt in een crisis.
Een burnout, een conflict op je werk, een scheiding, misschien wel een véchtscheiding.
Allemaal niet leuk nee. Het is zwaar, negatief.
Je begint behoorlijk aan jezelf te twijfelen.
En hebt daarbij ook nog eens allerlei fysieke klachten.
'Spanningsklachten', zei de dokter.


Nou, daar wil je wel van af.
En dus loop je nu al een poosje bij de fysio (of de cardioloog, of bij een MDL-arts).
Maar desondanks wil het herstel nog niet zo vlotten.

Wel weet je nu waardoor het allemaal komt, dat jij pijn hebt.
Want er zijn foto’s en echo’s en MRi’s gemaakt en ja, de slijtage en afwijkingen die daarop te zien zijn verklaren de klachten.
Maar daarmee ben je er nog niet vanaf.

En dus ben je nu bezig met gezonder leven: meer bewegen, anders eten, meer ontspannen, vroeger naar bed. 

Dat probeer je althans. 
Herkenbaar?
Heel goed.

 

Maar jee, wat is het moeilijk!
Ook al omdat je ook mentaal niet zo lekker in je vel zit.

Want het is wel veel allemaal.

Gelukkig heb je via de huisarts gesprekken met een psycholoog kunnen regelen

waardoor je inmiddels wat beter de link snapt tussen jouw moeite met grenzen en hoe het er vroeger bij jou thuis aan toe ging.
Dat verklaart wel iets.
Maar ja, daarmee kun je nog geen grenzen stellen. 
Je anders gaan gedragen is lastig, dat doe je niet zomaar...
Het lijkt zo simpel, waarom lukt dat toch niet?


Moeite met grenzen... 

Je herkent ze niet in de praktijk.

Je voelt ze potdomme niet.
 

En dat betekent: voortdurend (innerlijk) conflict en kwaaltjes.
Oftewel superirritante, terugkerende spanningsklachten...
Als je daar toch eens van af kon komen!

 

Ken je dit?
Het goede nieuws is: je bent niet de enige en je kunt het echt leren!
Het slechte nieuws is eveneens tweeledig:
1) geen grenzen kunnen stellen kost je ongelooflijk veel: je eigenwaarde, je relaties, je gezondheid, de voortgang in je carrière, et cetera.... en
2) het gaat niet vanzelf over, enkel op basis van inzichten alleen

 

Zelf heb ik er ook lang mee geworsteld
En cognitieve gedragstherapie hielp mij niet dit probleem te tackelen!
Maar zelf heb ik het nu goddank in de knip.


Toen ik hier een keer over te spreken kwam met Therese Snel, van ChronischePijnVoorbij.nl, kwam ik erachter dat moeite met grenzen zowel bij haar als bij mijn klanten een centraal probleem is
En dat mijn remedie voor het (helpen) oplossen van (innerlijk) conflict in essentie overeenkomt met haar remedie voor het (helpen) oplossen van spanningsklachten... 
Zij zei het zo: 

"Laten we wel wezen: spanningsklachten = conflict! Toch?"

Made sense to me!!

 

En tja, je begrijpt het al: we hebben de handen ineen geslagen. 

Samen organiseren we binnenkort een reTreat van één dag om jou de tools in handen te geven om dit probleem voor eens en altijd te tackelen. 
Een ontspannen, waardevolle dag voor jezelf.

Een ware traktatie!

Want ik beloof jou: daarmee heb je goud in handen. 
Want geen grenzen kunnen stellen = problemen.

Onnodige problemen (en dat is misschien wel het ergste).

Als je interesse hebt, check dan deze link voor meer informatie. 
NB: alleen de eerste keer geven we - in ruil voor jouw feedback! - 33% korting.   


Gerelateerde artikelen

Blog: Grenzen stellen en de moederwond, nov 2020

Blog: Grenzen stellen een sprookje?, feb 2021

Blog: Meebewegen, of grenzen stellen, feb 2015

  

 
 
reacties  0 reacties reageren
« vorige volgende »